8 jaar geleden heb ik Matthias van Pijkeren al zien schitteren in de D1. Dat was dezelfde Matthias als ik zaterdagmiddag heb zien schitteren, alleen dan ouder, groter en met meer gezichtsbeharing. Nu heeft mijn coaching en training er vast niet toe geleid dat hij zo goed kan schieten, maar man, man, man wat kan deze schitterende superspits schieten!
We begonnen de voorbereiding met de overtuigende woorden van onze coaches dat we vandaag MOETEN. Willen we niet degraderen, dan moeten we alles op alles zetten om vandaag te winnen. Vol en clean verdedigen, aanvallen met samenwerking en overtuiging in het schot. In de aanval begonnen Timon, Twan, Meike en Marscha en in de verdediging Iris, Marloes, Matthias en ik. Het was een spelletje dat over en weer ging. Maakten wij 1 doelpunt, dan maakte Unitas ook een doelpunt. We waren elkaar goed aan het coachen en een positieve sfeer had de boventoon. We hadden energie en lef en durf en we vochten voor alles. Deze sfeer moeten we er in houden, want dan ben ik er van overtuigd en geloof ik dat we iedere wedstrijd nog kunnen winnen die er aan komt. Het vak van Timon had Meike in de aanval die erg op schot was en ons vak had Matthias die bijna alles raak schoot. Timon zijn energie kwam helaas in het gedrang en Jordi moest aantreden om de energie op orde te blijven houden. Zo bleven we stuivertje wisselen en kwamen we op een ruststand van 12-11 in ons voordeel. In de rust blijven we die positieve sfeer benoemen, we kunnen hier echt winnen!
We gingen ook weer verder waar we gebleven waren. Vechten, durven, lef tonen, we hadden het allemaal! Helaas ontbrak er bij Unitas ook weinig energie en bleven zij ook scoren. Zo ver dat we 3 doelpunten achter stonden. Mijn tegenstander was tevens mijn naamgenoot en ik had het erg moeilijk tegen hem. Ik kreeg gewoon geen vat op hem verdedigend en hij heeft er daardoor 4 in kunnen leggen. Gelukkig stond Frank klaar om wel vat op hem te krijgen en werd ik er uit gehaald. Een hele goede beslissing in mijn mening, want Frank pakt rebound na rebound, heeft hem verdedigend goed in de tang en maakt met nog 3 minuten te spelen de voorsprong van 18-17! Op dit moment beginnen mijn zintuigen te tintelen, mijn nekharen komen overeind te staan en ik voel dat we gaan winnen! Matthias heeft er al 9 doelpunten in liggen op dit moment en we weten allemaal naar wie die bal gaat om het spelletje te beslissen. Met nog 1,5 minuut op de klok maakt hij de 19-17 en voelen we allemaal dat het gespeeld is. Ik spring een gat in de lucht en blij en trots op iedereen loop ik langs de mensen die op de bank zitten en deel high-fives uit, want dit geven we niet meer weg. Het vak van Twan speelt de schotklok nog meerdere keren uit en Marscha maakt de eindstand van 20-17.
Wat een klasse pot, wat een sfeer, WAT FIJN OM WEER PUNTEN TE PAKKEN!
We hebben dit met zijn allen gedaan! De spelers, de bank, de coaches, de supporters, iedereen! Bedankt dat jullie er zijn en dat jullie ons zo opzwepen en zo’n goede sfeer neer zetten. Ieder individu die meedoet en meegaat is belangrijk om een prestatie neer te zetten en dat mag wel gezegd worden! Er komen belangrijke potjes aan voor ons als tweede en we moeten punten blijven pakken om in de overgangsklasse te blijven. Die positieve en opzwepende sfeer zouden we dus kunnen blijven gebruiken. Dus een oproep voor iedereen die dit leest, kom ons aanmoedigen zodat we kunnen blijven genieten van het mooie korfbal dat we op niveau spelen! We spelen om 18:15 op 11 februari uit tegen SDO. Ik hoop jullie dan te zien! Matthias heeft beloofd er dan nog meer te maken dan afgelopen zaterdag.
Één team, één taak!
Wij Sparta Zwolle!
Thomas