De feestdagen zitten erop, het nieuwe jaar is gestart en dat betekent ook dat de vakantie voor velen op zijn einde loopt. Ik hoop dat iedereen genoten heeft van twee korfballoze weken. Ik wel tenminste. Twee weken met iets minder dagelijkse verplichtingen. Daar komt uiteraard de drukte van de feestdagen voor in de plaats, maar dat is een goede reminder dat mijn stress rondom Sparta niet in verhouding staat tot de stress die ik ervaar tijdens de voorbereiding van een kerstdiner. Na twee weken verlang ik dan ook zeker terug naar een (te) drukbezette zaterdag en trainingsavonden vol overleggen en gezelligheid.
De vereniging staat onder druk
Een dagje rondlopen bij onze vereniging geeft de laatste tijd namelijk veel positieve energie. Ik denk op veel momenten wordt voldaan aan de ambitie die we ooit samen hebben geformuleerd: “Sparta is een vereniging waar iedereen met plezier kan korfballen op het eigen niveau.” Dit wordt mogelijk gemaakt door veel fanatieke trainers, scheidsrechters en heel veel vrijwilligers op de achtergrond. Allen even onmisbaar. Het is onmogelijk om al die mensen voldoende te bedanken, want met elkaar presteren zij iets heel bijzonders. Het bestaansmodel van de vereniging waar we zo trots op mogen zijn staat namelijk onder druk. We hebben te maken met kostenstijgingen, commerciële tegenhangers en maatschappelijke veranderingen. Desondanks slagen we erin om een omgeving te creëren waar saamhorigheid en (sport)plezier nog altijd de boventoon voeren. Dat is voor mij enorm inspirerend.
Maar juist omdat het verenigingsleven zo onder druk staat, ben ik ook verplicht om hier terug te kijken op dingen die misschien niet zo gelopen zijn als we hadden gehoopt. De meest recente daarvan is de kerstbrodenactie. Nou kent dit verhaal een beetje pech en is dit niet de plek om te evalueren, maar ik zal een klein beetje context scheppen. (Mocht dit helemaal aan je voorbij zijn gegaan, de naam dekt de lading volgens mij wel). De actie was een mooi initiatief vanuit de vereniging waarmee we zeker op de lange termijn extra inkomsten zouden kunnen genereren. De vraag? Maak één avond vrij zodat we hier samen een succes van kunnen maken. Toen dat niet haalbaar bleek, is dat omgezet naar het (met je team) zelfstandig verkopen van één brood per persoon. Ik ben geschrokken van de negatieve helft van de reacties daarop. Ik ben de eerste die het aangeeft als er dingen beter kunnen, maar de ophef die ontstond voelt vanuit mijn perspectief niet in verhouding tot de opgave. Dat vind ik jammer, omdat iets dat leuk en goed had kunnen zijn nu een nare nasmaak krijgt. In het bijzonder voor de mensen die het hebben georganiseerd.
Meedoen*
Het baart me bovenal ook zorgen, want blijkbaar zijn we het verenigingsleven gaan zien als transactioneel. (Ik betaal al of ik doe al, dus…) Iets dat een vereniging per definitie niet is. We slagen er nog niet in om mensen er bewust van te maken dat bij Sparta de notie ‘recht hebben op’ niet bestaat. Je hebt als lid geen recht op een trainer, niet op nieuw materiaal en niet op een gezellige kantine. Wie lid wordt van Sparta kan daaraan slechts één recht ontlenen en dat is een ‘recht om’. Het recht om te verenigen, ofwel het recht om mee te doen. Een vereniging ben je samen. Meedoen betekent dat we samen het gesprek voeren over wensen en vervolgens samen kijken hoe we die zo goed mogelijk samen kunnen faciliteren. Soms lukt dat en soms niet, maar dan zoeken we samen naar een oplossing. Daar krijg je enorm veel voor terug in de abstracte vorm van relaties voor het leven en persoonlijke groei. Zo functioneert Sparta al meer dan 75 jaar en hoezeer onze maatschappij ook verandert, dit staat vast.
Ik hoop dat we in de toekomst met elkaar gaan uitdragen wat een enorm voorrecht het is om mee te mogen doen. Hetgeen we met elkaar mogen delen op een avond als het nieuwjaarsgala en op een zaterdag zowel binnen als buiten het veld kan niet transactioneel zijn omdat het geen schatbare waarde kent. Ik wens iedereen dan ook toe dat we het komende jaar tussen alle stress en hectiek door niet vergeten om af en toe te verenigen. Draai die ene bardienst, wees een ochtendje zaalcommissaris en geniet ervan. Je doet er namelijk vooral jezelf een enorm plezier mee, want het is simpelweg ontzettend gezellig. Pas als Sparta dat niet meer kan bieden, moeten we ons echt zorgen maken.
Namens het bestuur proosten we op de dingen die we samen gaan doen in het nieuwe jaar!
*Als bestuur proberen we meedoen laagdrempelig te maken. In onze Community kan je lid worden van verschillende vrijwilligers apps. Allen voor taken waarop iedereen laagdrempelig kan instappen en waarmee je met veel mensen in contact komt. Vind je het spannend om te beginnen, dan helpt iemand je daarbij.