Wie wel eens bij de wedstrijd van Sparta 5 komt kijken weet dat de 1e helft niet de kracht is van dit team. De doelpunten zijn vaak schaars en is de ruststand blijft meestal ver onder de dubbele cijfers. Maar afgelopen zaterdag leek het wel alsof Sparta 5 iets goed te maken had van vorige week (wat ze eigenlijk wel een beetje hadden) en schoten ze uit de startblokken.
Even terug naar het begin van vorige week. Op maandagochtend stuurde ik Carla (trainster van S5) een apje; dat het mij leuk lijkt om haar te helpen met het trainen geven en coachen van haar team. De volgende dag kon ik direct aan de bak met het geven van de training, naja het 5e kon eigenlijk aan de bak. Ook de donderdag training mocht ik verzorgen en zaterdag stond ik om 15.15 klaar bij het Victorium om te vertrekken.
Dat het voor de meeste teams een korfbalvrij weekend was bleek ook in Vaassen. Bij Regio ’72 was de zaal nog leeg. Daarom besloten een aantal dat stand in de mand en de bal is voor… een goed idee was om de tijd de doden (wees niet bang Rik, Rianna, Kim en Evy, het filmpje zal ik niet delen). Gelukkig kwamen al snel de palen tevoorschijn en kon de echte wedstrijd voorbereiding beginnen.
De tegenstanders hadden net op tijd het scorebord uitgevogeld en de scheids wisselde toch zijn blauwe shirt in voor iets neutralers.
Tot de 2-2 leek het een spannend potje te gaan worden, maar toen werd de sprint ingezet. Sparta speelde veel langere aanvallen, had veel meer schoten en dat betaalde zich uit in een 6–12 ruststand. Nog nooit eerder dit seizoen werden er door S5 al zoveel doelpunten gemaakt voor de rust.
Met een veilige marge werden in de rust de mandarijntjes opgepeuzeld. Het enige dat het 5e meekreeg is dat ze de 2e helft gewoon weer hetzelfde moeten doen, alleen een stapje harder. Al knikkend stemde iedereen in.
Lopende rebounds in de aanval, steals bij het voorverdedigen en doelpunt na doelpunt werd de voorsprong steeds verder uitgebreid. Even een korte samenvatting:
De slimme balletjes van Evy onder de korf waar haar tegenstander meer dan 1x intrapte.
Rob die lekker nonchalant 2x achter elkaar van afstand raak schiet.
De tegenstander van Esther die haar helemaal niet meer kon volgen omdat ze maar bleef lopen om alle ballen te stofzuigen.
Kim die lekker fanatiek aan het voorverdedigen was en haar dame geen ruimte gunde.
Ruben die zelfs compleet uit balans weer balans kan vinden en ook nog kon scoren.
Marius die zelfs tegen tegenstanders die een kop groter zijn de rebound wint.
De kansen die Floor lekker meepakt en de hele wedstrijd volgens mij geen foutje heeft gemaakt.
Rik die de ene rebound na de andere wegplukte.
Rianna die op 6 meter vrij stond en dacht; rebound heb ik niet nodig (en uiteraard scoorde)
Rolf die mocht invallen en het laatste doelpunt van de wedstrijd maakt.
Wat vooral erg mooi was om terug te zien, was dat waar we donderdag op hebben getraind (bewegen na je schot voor de lopende rebound) direct veel werd toepast. En op momenten dat het niet gebeurde en ik riep: bewegen na je sch…. de bal weer door het mandje viel. En de bal ging vaak door de mand kan ik vertellen, eindstand: 8–25.
Ook komende zaterdag gaat de competitie voor het 5e gewoon door. Hopelijk kan ik na afloop weer net zo trots op ze zijn als afgelopen zaterdag.
Trotse assistent coach van Sparta 5,
Rowie
