Ik ben erg blij met kritische blikken op mijn verslagen. Ik vind het heel leuk om te schrijven, maar weet ook dat ik fouten maak en ben vol vreugde als mensen naar mij toe komen om het te hebben over mijn schrijfstijl. Daar leer ik ontzettend van en ben ik hartstikke dankbaar voor, dus schroom niet om mij aan te spreken met opbouwende, kritische feedback!
Dinsdag en donderdag was er een beetje chaos bij de selectie. Waar we het anders goed voor elkaar hebben, hadden we nu wat problemen met de wissels voor zaterdag, voornamelijk bij het eerste. Er moest namelijk iemand vanuit het tweede bij de dames anderhalf uur naar Wageningen toe rijden na de eigen wedstrijd om daar reserve te zitten. Alleen hebben wij erg leuke, gezellige, sociale dames in het tweede, dus hadden zij allemaal al plannen staan. Marloes heeft zich uiteindelijk opgeofferd en kreeg hiervoor alle lof en waardering van de andere dames en de trainers. Zaterdag kregen we ook nog te horen dat Jildau ziek was, dus is Lotte van de A1 ook nog naar Wageningen afgereisd. Het vermelden waard, dacht ik zo, maar Jesper zal zich verder over de wedstrijd van 1 ontfermen.
Bij het tweede in Heerenveen kregen we niet zo’n warm onthaal. Niet van de harde kern van Heerenveen of iets dergelijks, maar ik zal er niet ver van af zitten als ik zeg dat het 5 graden was binnen in de zaal van Heerenveen. Misschien denkt u nu dat ik overdrijf, maar Heerenveen is zich er van bewust dat de energieprijzen torenhoog zijn en lost dit op met een paar dekentjes neerleggen aan de kant. Dat samen met het feit dat de wedstrijden voor die van ons uitliepen zorgde ervoor dat we met klappertanden gingen warmlopen. Na het warmlopen kregen we de vermelding dat we 5 minuten konden schieten, doorloopballen en korte kansjes konden nemen en toen moest Iris al samen met de trainers het handje geven om elkaar een goede wedstrijd te wensen.
In het verdedigingsvak stonden Iris, Marloes, Timon en Matthias en in het aanvalsvak stonden Meike, Marscha, Jos en ik. We begonnen ontzettend scherp en flitsend. We verdedigden er bovenop, konden reboundend veel pakken en aanvallend scoorden we over alle schijven. Na 10 minuten stonden we 5-0 voor en voelden we ons de overheersende ploeg. We gingen hier punten pakken, tenminste, dat was hoe ik mij op dat moment voelde. Alsof ik het lot getart had, stokten wij daarna volledig in de aanval. Waar we eerst elkaar goed zochten, wachten met passen op de goede kans en met veel overtuiging schoten, was er nu opeens van alles mis. Passen werden over de zijlijn gegooid, schoten misten de korf volledig en nu ga ik ook heel eerlijk zijn, de scheidsrechter had er niet veel kaas van gegeten. Alles wat er tegen hem gezegd werd, floot hij af en dat van beide kanten. Een handje tegen de schouder onder de korf als er een schot werd gelost, was al voldoende voor een strafworp. Ik kan hier nu weer overdrijven, maar mijn tegenstander zei uit zichzelf tegen mij en ik citeer: ‘Ik heb nog nooit zo’n slechte scheids gezien en ik korfbal nu toch al aardig wat jaren.’ Desalniettemin moet je het dan zelf als team oppakken en de scheidsrechter laten zijn voor wat het is. Heerenveen was ondertussen langszij gekropen en dus stond het 7-7 met rust. Dit is een heel vertekend beeld, want als de statistieken er bij worden gepakt konden we in de eerste helft zien dat Heerenveen 64 keer had geschoten en wij 31 keer. Het had er dus ook heel anders uit kunnen zien. In de kleedkamer in de rust stelden we met zijn allen dat we zo moesten blijven vechten. Mijn gevoel werd bevestigd door de rest van het team dat we hier echt punten konden pakken. We konden de scheids met ons mee gebruiken en vaker naar binnen gaan om die strafworpen af te dwingen. Zo gezegd, zo gedaan en weer begonnen we flitsend en scherp. We kropen steeds verder weg en Heerenveen leek moe te worden van ons constante lopen en spel vanuit de ruimte. Meike maakte veel doelpunten in ons vak met een overtuigend percentage van 50% raak en toen mijn heer moe begon te worden en mij maar liet aanleggen van 5 meter, had Heerenveen er genoeg van en bracht verandering in de vakken. Er werd een heer in gebracht die bij ons naam had als een schutter waar je echt bij moet zijn. Zijn eerste actie was naar de zijlijn lopen met nog een halve meter afstand van de lijn, daar de bal ontvangen en gelijk de eerste er in schieten van 11 of 12 meter. Die moeten we dus uitschakelen. De dames bij ons in het vak gaan vol voorverdedigen, Jos staat onder om goed waar te nemen wat de schutter gaat doen, reboundend alles op alles te zetten om niet vaker hem te laten schieten en ik plak alleen maar aan hem vast. We staan ondertussen 4 punten voor en we willen dit niet meer loslaten. Timon heeft echter al de hele wedstrijd een heer die gemaakt is van beton en je voor geen meter uit de weg kan krijgen onder de korf. Heerenveen kan dus veel aanleggen en Marloes, Myrthe (die er in is gekomen voor Iris) en Matthias doen alles om dat te verstoren of mee te vangen waar het kan. Gelukkig heeft Heerenveen een aanzienlijk laag schotpercentage, misschien door de kou in de zaal, en zo blijven wij die 4 punten verschil behouden. Dit komt door telkens rust te pakken wanneer we hebben geschoten in beide vakken, het opnieuw op te zetten na elk schot en doelpunten te blijven maken. Aan het einde is het 13-17 en hebben we de eerste 2 punten te pakken. Iedereen is blij en we voelen allemaal dat dit verdiend is. Na het net gemist te hebben bij Unitas en onverdiend gelijk te spelen tegen SDO, voelt het wel heel lekker om zo de kerstvakantie in te gaan. We spelen pas weer 14 januari en we gaan een tijd in die draait om familie, vrienden, blijheid, warmte, eten en cadeautjes. Wij benutten die kersttijd ook goed en in plaats van te trainen dinsdag 20 december hebben we afgesproken om de verbinding binnen de selectie weer op een hoog pitje te zetten en met elkaar sinterkerst en nieuw te vieren. Als jullie dan dus het Victorium binnen lopen en ons zien genieten en we zijn vervuld met vreugde, in plaats van dat jullie ons zien zwoegen. Weet dan dat ontspanning, verbinding en kameraadschap ook bij ons een hoog goed is en we dat ook graag uitdragen naar de rest van de vereniging. Fijne kerstvakantie, een gezond en sportief 2023 gewenst en ik zie jullie allemaal graag weer terug in het nieuwe jaar! Één team, één taak! Wij Sparta Zwolle!
Thomas