Het was een treurig zaalseizoen op zijn zachtst gezegd. Luca, Iris en Rowie liggen er nog steeds voor lange periode uit. Barbara, Esther, Jos, Kaj, Lisa Jansen, Marit, Marscha, Myrthe, Rick en Timon hebben allemaal ook er uit gelegen, pijntjes ondervonden of blessures opgelopen. Dat zijn 13 van de 23 spelers die we hebben in de selectie. Meer dan de helft dus. Het wordt dan ook heel moeilijk om met volle moed te blijven spelen en te winnen. Maar niks is onmogelijk en dat hebben we bewezen.
Met het tweede moesten we tegen de nummer 1 van de poule Mid-Fryslan 2. Zij waren al kampioen geworden en voor hen stond er niks meer op het spel. Zij hadden ook iemand die een erge blessure had en die staat bij ons bekend als de Frieske Ninja. Ik laat aan jullie eigen verbeelding over wie we dan bedoelen. Erg sterke rebounder, dus hoe vervelend zulke blessures ook zijn, voor ons was dit in het voordeel. Om dit voordeel nog beter te benutten hebben we een speler van ons eerste weg gepikt en bij ons opgesteld. Hierdoor kwamen we tot de volgende vakken: in de aanval Jeroen, Matthias, Marloes en Esther en in de verdediging Marscha, Lisa, Jos en ik. Dit was het. Onze allerlaatste kans om in de overgangsklasse te blijven.
Vol overtuiging, beleving, vertrouwen, focus en kracht begonnen we. Iedereen was gedreven om deze wedstrijd tot een goed einde te brengen. We schoten met scherp, verdedigde heel goed voor en beloonde iedere onderschepping met een doelpunt. Dit is het tweede die kan schitteren en dat al heel lang kan schitteren, maar het te weinig tot uiting heeft laten komen dit seizoen. Ze zeggen ook wel dat je moet pieken op je hoogtepunt en we hebben hier gepiekt. Alleen was Mid-Fryslan wel gewoon een goede ploeg en bleven ze aanhaken. We zijn tot zeker 5 doelpunten verschil in ons voordeel gekomen, maar door meerdere fouten door onze gretigheid en wat doorloopballen tegen (vooral tegen mij) kwamen ze weer dichterbij. Frank kwam er hierdoor in voor mij en het spel ging verder. We bleven rennen, vechten en doorgaan in de winnende sfeer, maar door onze hoge inzet verloren we kwaliteit in de afronding. Mid-Fryslan zag dit als kans en kwam stapje voor stapje dichterbij. Hierdoor stond het 2 minuten voor het einde van de wedstrijd 16-16. Zenuwslopende seconden waren het gevolg. We hadden al geprobeerd Twan voor Matthias er in te brengen om te scoren, zonder resultaat. Ook Esther was er uit gewisseld voor Meike, maar dit bracht ook niet het gewenste resultaat. Beiden zijn dan ook weer terug er in gewisseld. En met nog 1 minuut en 37 seconden te gaan, maakt Esther een doorloopbal en is het 16-17. De verdediging onderschept binnen 20 seconden en gelijk daarna maakt Matthias een korte kans en is het beslist. 16-18. De 2 punten zijn voor ons en de ontlading is heel hoog bij iedereen. Maar we zijn er nog niet. Heerenveen 3 moet nog verliezen willen we niet degraderen. Gelukkig hebben Iris en Jildau daar nog wat connecties en krijgen we snel te horen dat ze verloren hebben. Dat betekent handhaving voor het tweede! Volgend jaar gewoon weer overgangsklasse! Volgend jaar gewoon weer schotklok! Een verdiende afsluiting voor een seizoen waarin er zo veel tegen zat. Heel erg jammer natuurlijk dat het eerste is gedegradeerd, maar dit is toch nog wel wat heling op de etterende wond.
Daarna moest het eerste spelen en omdat we alles op het tweede hadden gezet is daar niet veel over te zeggen. 29-9 verloren, maar wel wat leuke punten om te benoemen. Minke was mee vanuit het derde en mocht gelijk meedoen in het eerste in de basis en dit was haar eerste keer. Dat betekent oplopen en ik heb vernomen dat ze daar nog zenuwachtiger voor was dan de wedstrijd zelf spelen. Twan en Meike mochten hier ook voor het eerst van genieten en je kon zien aan hun hoofden dat ze dat ook vol trots deden. Aan het einde van de wedstrijd had Jan ook nog even over zijn goede hart gestreken en werd ook Timon ingebracht in het eerste. Ook zijn eerste keer dat hij in het eerste mocht spelen.
Dat was het dan. Het zaalseizoen is voorbij en we gaan weer het veld op. Hopelijk is het weer ons goed gezind en krijgen we alleen maar warme dagen. Ik wil iedereen bedanken die het zaalseizoen heeft geholpen, gespeeld, aangemoedigd of iets anders heeft betekend voor de club. We zijn jullie daarvoor ontzettend dankbaar en zonder jullie is het niet hetzelfde. We zien jullie graag weer op het veld om verder te schitteren. Want misschien zijn we het vergeten, maar het eerste staat daar in de poule gewoon op de tweede plek en kampioen worden is moeilijk, maar niks is onmogelijk!
Één team, één taak!
Wij Sparta Zwolle!
Thomas