Laat ik beginnen met voorop stellen dat ik volgens mij nog nooit zoveel doelpunten tegen heb gehad in mijn korfbal carrière. Leren kan ik er zeker van, maar zo’n percentage van AVO van 1 bepaalde heer is bizar.
Donderdag had ik een afspraak staan met Jarah in Enschede die al wekenlang vast stond. Mooi om het studentenleven nog steeds te kunnen zien en te zien wat goede vrienden zoal mee maken. Mijn telefoon werd afgepakt, ik werd met water bekogeld en moest bepaalde alcoholische versnaperingen snel tot mij nemen. Ik was blij toen we gingen slapen die avond. Ik was hierdoor niet bij de training op donderdag en ik ging er eigenlijk wel vanuit dat ik er naast zou staan. Een keertje niet mee trainen moet in mijn ogen kunnen, maar dan draag je ook de consequenties die daar aan vast zitten. Tot mijn geluk kreeg ik te horen dat ik gewoon mocht beginnen op de zaterdag. Ik zou starten met Marloes, Meike en Matthias. Aan de andere kant begonnen Twan, Jos, Iris en Marscha. Het geluk bleek van korte duur. De mooie, luide supporters die we hebben, konden zien dat we veel vechtlust hadden en dat we er bovenop probeerden te verdedigen. Ik zeg hier probeerden en dan doel ik vooral op mijzelf. Ik weet van mijzelf dat ik niet ergens goed in uitblink. Ik ben niet de beste aanvaller, verdediger of rebounder. Ik kan van alles wel een beetje wat en als het moet kan ik ook 100% in iets geven. Na 2 minuten gespeeld te hebben had ik al door dat ik 100% moest geven in het verdedigen. Plakken en vooral niet loslaten, met de vingers in de neus. Ik heb ook meerdere keren op armlengte afstand van mijn heer gestaan, met de vingertoppen kon ik zijn schouders echt aanraken, maar mijn heer van AVO heeft denk ik wonderbonen gegeten, want in de eerste helft schoot hij van de 8 kansen maar liefst 6 raak. Hiervan was 1 vrije bal, ook nog eens mijn schuld, maar 5 uit 7 is ook erg knap en dat allemaal op afstand buiten de 5 meter. Ik zei tegen hem dat het een krankzinnig percentage is wat hij schoot en hij zei tegen mij dat dit ook de eerste keer is in weken. Goed om te horen, lekker strelend voor mijn ego als korfbal atleet. Ik vroeg nog aan Karin wat we er nu aan moesten doen om hem uit te schakelen, maar na de wedstrijd kreeg ik te horen dat er ook niet veel aan te doen was. Hij schoot gewoon heel erg goed. Toch voelt het persoonlijk dan niet heel erg lekker en had ik wel verwacht dat als iemand 9 tegen krijgt in een wedstrijd dat hij dan gewisseld wordt. Afijn, gelukkig heb ik hele goede teamgenoten die positief blijven, blijven vechten en scores blijven maken. Jesper komt er nog in voor Matthias, Myrthe voor Marloes en Lisa voor Meike. We gaan op de dames spelen en dat werpt vruchten af. Stonden we 10 minuten voor tijd nog 17-27, brachten wij en het andere vak samen dat mooi terug naar 23-27 aan het einde. Ik heb echt diepe respect voor mijn teamgenoten en dat zij door bleven vechten en door bleven aanvallen en iedereen bleven oppeppen. Dat getuigt echt van kracht en samenwerking om er wat van te maken. Ik kijk vooral daar naar op, van de positieve overtuiging die we hebben als team. Ik ben er van overtuigd dat dit ons niet nog een keer gebeurd en geloof in iedereen uit Sparta 2 stuk voor stuk. We halen nog niet de resultaten die we willen behalen, maar dat komt zeker wel. Jullie zijn toppers en ik ben dankbaar dat jullie zo’n ondersteunende, fijne, sportieve groep zijn. Ik beloof dat ik dit zaalseizoen niet weer 9 tegen krijg goed?
Ik was blij om te zien dat na de wedstrijd van het eerste er weer wat meer mensen bleven hangen. Ik heb weer bekende gezichten van het 4de, het 5de en het 6de gezien, die ik vorige week wel gemist heb. Bedankt dat jullie nog even blijven hangen in onze derde helft.
Volgende week spelen we uit tegen Heerenveen en ik heb van de zusjes De Jong gehoord dat we dan moeten winnen. Iets met een persoonlijke vendetta, omdat ze daar vroeger gespeeld hebben. Het beloofd dan vast een interessante wedstrijd te worden. Ik hoop dus op wat supporters die mee reizen. Al speelt Sparta 1 volgende week tegen Wageningen 1 en daar heeft Jeroen nog een appeltje mee te schillen. Ook iets met dat hij daar eerder heeft gespeeld en een persoonlijke vendetta, want hij zat daar vaker op de bank dan bij ons. Tot volgende week! Één team, één taak! Wij Sparta Zwolle!
Thomas