Na veel positieve berichten over mijn vorige verslag heb ik veel motivatie om door te zetten met de verslagen voor onze mooie, gezellige korfbalclub. Op de dinsdag waren de bouwvakkers in mijn flat vergeten te vermelden dat de voordeur verbouwd zou worden en moest ik een nieuwe sleutel hebben om mijn eigen huis in te kunnen. Die sleutel zou ik moeten ophalen, maar de bouwvakkers waren al lang en breed naar huis toen ik om 16:30 thuis kwam. Dus moest ik bellen en bellen en bellen. Rond 18:30 kreeg ik iemand aan de telefoon die mij vertelde dat hij wel even er aan kwam om in de kluis te zoeken naar de sleutel. Ik vroeg hoe laat hij er ongeveer zou zijn en meneer vertelde dat hij met een uurtje er wel zou zijn uit Dronten. Goed excuus om in de auto te zitten koukleumen en te genieten van mijn korte aandachtspanne op TikTok. Het zit niet mee. Op donderdag kreeg ik te horen dat mijn teamgenoten het zonder mij moesten doen aan het begin van de wedstrijd, want ik zou de stoelen warm houden met mijn zitvlak. Ook zouden de wedstrijden naar voren verplaatst moeten worden, omdat we de zaal maar hadden tot 7 uur en daarna was die verhuurd aan anderen. Het zit niet mee.
Dat brengt mij bij de tweede zaalwedstrijd op 3 december. In de ochtend kunnen wij genieten van de take-over op de Instagram van Matthias, Rick en Lisa. Mooi om een inkijkje te krijgen in het leven van onze topspelers uit de selectie. Ik geniet van wat ze hebben gepost en ben trots dat ik met zulke fanatiekelingen samen mag spelen. Nadat het derde zeer overtuigend wint met 27-18 en ons laten zien hoe we korfbal moeten spelen en hoe je moet winnen, mag ik genieten van drie kwartier rust tussen de wedstrijd van 3 en 2. Het zit niet mee. Je merkt op zo’n moment dat iedereen zijn eigen manier van opwarmen heeft. Jesper en Matthias doen een spelletje, wat ik alleen maar kan omschrijven als de bal overgooien met je vuist, Twan begint al zekerheid te kweken door te gaan schieten van 6 meter, Marloes is lekker aan de klets met iedereen, Deanne hangt de wedstrijdshirtjes alvast op en ga zo maar door. Ik neem het moment voor mijzelf en zonder mij af om te mediteren en goed de wedstrijdfocus te krijgen. 15 minuten voordat de wedstrijd begint gaan alle neuzen dezelfde kant op en nemen we doorloopballen, schoten, vrije ballen en doen we 2 tegen 2. We zijn er klaar voor en na een goede, duidelijke, vertrouwen-gevende peptalk van Iris vlak voor de wedstrijd beginnen we. In de aanval staan Luca, Twan, Iris en Marscha en in de verdediging staan Jos, Matthias, Esther en Marloes. We beginnen gelijk al met zogenoemde ‘gallery play’, want het eerste doelpunt is van onze super spits Twan met een heerlijke fade-away achter de korf met nog 2 seconden op de schotklok. 1-0. SDO laat het niet hierbij en maakt snel de 1-1. Die gelijke score zien we de hele wedstrijd terug. Wanneer wij een doelpunt maken, hijgt SDO in onze nek en blijft zich terug vechten. Het vak van Luca is erg goed in de aanval en maakt doelpunt na doelpunt over alle schijven. Echter in de verdediging krijgen ze ook veel strafworpen en vrije ballen tegen wat het hijgen en terug vechten mogelijk maakt. Het vak van Esther is erg dominant in de verdediging en laat meerdere keren de schotklok af gaan, maar in de aanval is de passing slordig en onduidelijk en is het moeilijk het balletje door het mandje te gooien. En dat is toch in essentie wel wat er bij korfbal moet gebeuren. Zo blijven we over en weer gaan en gaan we de rust in met 12-12. Het zit niet mee. De tweede helft beginnen we zonder wisselingen. We blijven door gaan met de succesformule en hebben er vertrouwen in dat het goed gaat komen. Het vak van Esther laat weer meerdere keren de schotklok afgaan en we behouden telkens een marge van 2 doelpunten. SDO wisselt een heer erin die goed kan schieten en bewegen en Luca heeft hier moeite mee. Echter in de aanval blinkt Luca uit en maakt nog steeds zijn doelpunten die hij moet maken. Het potje ping pong van doelpunten maken blijft lang bij 2 verschil, maar op een gegeven moment vinden we de flow. Door middel van goede passing in beide vakken, breiden we de score uit naar 17-13, eindelijk een verschil van 4. Myrthe komt er in op de plek van Esther en de coaches geven daarmee aan dat ze die marge verder willen uitbreiden met de aanvallende kwaliteiten van Myrthe. We verdienen het om hier te winnen. De heer van Luca heeft ook sterk aanvallende kwaliteiten en krijgt stippen mee en vrije ballen, hierdoor komen we weer tot een stand van 18-16. Ik moet de verdedigende taak op mij gaan nemen en kom er in de verdediging in en moet de heer van Luca gaan verdedigen. Nu begint de heer van Twan raak te schieten en komen we op een stand van 19-17. Twan blijft zijn aanvallende kwaliteiten tonen en het wordt 20-18. Mijn heer schiet ook op 10 meter nog raak en met een score van de dames van SDO raken we op gelijke hoogte. We hebben nog 8 minuten te spelen. Dion komt er in op de plek van Jos om het statisch goed neer te zetten en Matthias knalt de 22-21 binnen. We hebben nog 5 minuten te spelen. We hebben het verdedigd goed in de gaten en aanvallend blijven we het neerzetten en lang spelen. Alles om tijd te rekken. Matthias krijgt een bal tegen omdat hij zegt dat zijn heer telkens op hem doorslaat en met nog 40 seconden op de klok maakt de heer van Luca weer een schot van 10 meter. Het fluitsignaal van de scheidsrechter is het volgende dat klinkt en het is 22-22. Het zit niet mee.
Na de wedstrijd van 1, waar Jesper ons meer over verteld, merk ik dat het Victorium leeg is. De spelers en de supporters zijn naar huis en we moeten het alleen doen met de selectie. Ik ben dankbaar voor de mensen die komen kijken en ons support tonen, maar ik geniet stiekem ook wel van die derde helft en dat iedereen blijft plakken na de wedstrijd. Die hechtheid binnen de club miste ik een beetje afgelopen zaterdag na de wedstrijd, maar misschien ligt het er aan dat Nederland in Qatar laat zien dat we ver komen in het WK, want die speelden natuurlijk tijdens de wedstrijd van 1 en 2 of dat het Sinterklaas weekend was en dat de Goedheiligman zijn pakjes heeft afgeleverd bij iedereen. Het zit niet mee.
Toch hoop ik dat we volgende week weer dezelfde support hebben in het Victorium, dat jullie weer mogen genieten van ons spel en dat we voor de eerste keer in de zaal de volle 2 punten gaan pakken voor het tweede. En daarna natuurlijk ook de volle 2 punten voor het eerste. Ik hoop dat daarna iedereen ook even blijft hangen, dat we met elkaar een praatje maken, een drankje drinken en genieten van elkaars aanwezigheid. Laten we niet vergeten dat we dit bijna 2 volle jaren niet konden doen! Als selectie hebben we wel even met elkaar aan letterlijke teambuilding gedaan. Als je langer blijft na de wedstrijd kun je hier aan meedoen, misschien kunnen we dan wel een pyramide maken van 5 hoog (foto hieronder voor de context). Dus ik hoop jullie volgende week te zien, te spreken en dat het dan allemaal wel mee zit
Één team, één taak. Wij Sparta Zwolle!
Thomas
