Nadat we 2 weken rust hebben gehad en mensen met wat kleine pijntjes tijd hadden om zich te herstellen begonnen we in het Victorium als Sparta 2 aan onze laatste zaalwedstrijd die we thuis speelden.
In de kleedkamer werd ons verteld dat we het in eigen handen hadden willen we er nog wat van maken. We hebben deze ploeg als eens eerder gepakt buitenshuis en dat betekent dat we dat nu nog een keer kunnen doen. De aanval die dit mogelijk moest maken waren: Marscha, Lisa, Timon en Matthias en de verdediging die de doelpunten moesten tegenhouden waren: Esther, Marloes, Jos en Twan. Het was een wedstrijd die beide kanten op kon gaan. Wanneer Heerenveen scoorde kwamen wij snel weer bij en als wij wilden uitlopen, duurde het niet lang voordat Heerenveen het balletje door het korfje gooiden. Ons eerste probeerde ons ook goed te coachen en te helpen door aan te moedigen en commentaar te geven, maar na 5 minuten werd dit in de grond geboord door de scheidsrechter die dreigde alles voor de tegenpartij te fluiten als er nog wat werd geroepen.
In de verdediging heeft Matthias hier veel moeite mee. Hij mag niet werken voor de rebound, goed bij zijn heer blijven of hem ook maar per ongeluk aanraken, want dan wordt hij afgefloten. Dit ontaardt bij Matthias de aardige frustratie wat zich uit in wat vloekwoorden die zijn mond zo nu en dan ontsnappen. Het vak probeert hem hier doorheen te helpen door met hem te blijven praten wat in de tweede helft zijn vruchten afwerpt en Matthias meer mag doen in de verdediging en er geen vloekwoorden meer te horen zijn. Hiervoor staat het met rust 10-11.
Na de rust is in het vak van Jos het duidelijk dat er maar 1 dame van Heerenveen het werk doet en dat we dat moeten uitschakelen. Esther doet dus alles op alles om het haar moeilijk te maken met het schot en geen doorloopballen tegen te krijgen. We pakken dit echt op als vak en proberen op allerlei manieren Esther te helpen. Aan de andere kant wordt er in dat vak in de aanval gretig gebruikt gemaakt van Twan die zijn vertrouwen weer heeft gevonden in zijn schot (en belooft dat ook in de volgende wedstrijden zo te houden!) en het ene balletje na het andere balletje raak schiet. Zo blijven we stuivertje wisselen en komt de spanning duidelijk omhoog. We doen het in beide vakken goed en echt wisselen voor een specialisme in de vakken hoeft niet. We scoren mee op belangrijke momenten en lopen niet achter de feiten aan. Tevens rebounden we goed in de verdediging en aanval, bewegen we veel en steken we energie in ons spel en roepen we vertrouwen uit naar elkaar. Toch is de energie richting het einde van de wedstrijd een beetje op bij Timon en word ik er nog voor hem ingebracht. We staan op 2 doelpunten verschil en het is een spannende wedstrijd. Toch hebben we in de verdediging na 1 schot telkens de bal en blijven we in de aanval schot na schot lossen. Dit leidt ertoe dat we onze voorsprong blijven behouden en zelfs nog op 3 doelpunten verschil komen met nog maar 1 minuut te spelen. Deze hebben we binnen en de eindstand is 19-16 in ons voordeel.
Nog steeds kunnen we in de overgangsklasse blijven, maar echt in eigen hand hebben is er niet meer bij. Volgende week moeten we tegen de Meervogels die op 9 punten staan en wij op 7 punten. Winnen we met meer dan 7 doelpunten verschil, dan komen we gelijk boven hen te staan en zijn we van de laatste plek af, maar dan ligt het er wel nog aan of andere teams ook verliezen of winnen om met zekerheid te zeggen dat we niet meer kunnen degraderen! Het is dus belangrijk dat we genoeg support krijgen om ons met vertrouwen er doorheen te loodsen! We moeten het uiteindelijk zelf doen natuurlijk, maar als we winnen dan beloof ik dat het tripje naar Zoetermeer het waard is.
We hopen jullie dus volgende week 18 maart te zien om 17:45 tegen de Meervogels in Zoetermeer.
Één team, één taak! Wij Sparta Zwolle!
Thomas